آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 11: آن شب عزیز | آزمون شماره 1603

دو

یک

سه

چهار

روغن از چشمه‌ی قدس است به مصباح عقول / روح از او شیشه و ابدان به مثل مشکاتند

فتنه‌ی سامری و جلوه‌ی سینای کلیم / گوشه‌ی ابرویی از غمزه‌ی جادوی تو بود

کسی کو طریق تواضع رود / کند بر صریر شرف سلطنت

حسن آدم تا نیاید در جمال او کمال / کی سر تعظیم در پایش فرو آرد ملک

کسی که وسعت او در جهان نمی‌گنجد / به خانه‌ی دل من آمده است مهمانی ( متناقض‌نما - تشبیه )

بکش نفس ستوری را به دشنه‌ی حکمت و طاعت / بکش زین دیو دستت را که بسیار است دستانش ( استعاره - ایهام )

ببند در به رخ آرزو اگر مردی / وگرنه بستن سدّ سکندر آسان است ( کنایه - حسن تعلیل )

هشیار سری کز می سودای تو مست است / آباد دلی کز غم دلدار خراب است ( ایهام متناسب - مجاز )

پنح

چهار

سه

دو

به ما طعنه می‌زند و می‌خندد و بعد می‌گوید: باید مطمعن شوم که کوتاهی نکردید.

اثیر بعصی لبخند کنایه‌آمیزی می‌زند. همه ما از تعجب شاخ درآوردیم. آن‌ غدر مین اظافه آوردید که به عقب فرستادید.

همه به هم زول زدیم و در میان بحت و حیرت عسیر دشمن، همراه با حاجی با صدای بلند از ته دل خندیدیم.

حالا باید خودمان هم دربرویم. الان است که لو برویم. چنان زدم که دیگر حوس نکند بی‌موقه آواز بخواند.