آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 1: شکر نعمت | آزمون شماره 3590

سعدی خیال بیهوده بستی امید وصل / هجرت بکشت و وصل هنوزت میسر است

در آن مقام که احرام عشق می بندند / به آب دیده طهارت کنند و غسل به خون 

گدای کوی تو بودن ز ملک روی زمین به / که سلطنت نکند هر که او گدای تو نبود

نام نیک عاشقان چون در جهان بدنامی است / نیکنام آن کاو به بدنامی برآید نام او 

چرا توبۀ گرگ را مي‌پذيری/ چرا تحفۀ ديو را مي‌ستاني        ارمغان

غرض همين که چو فارغ شوی ز شغل و عمل/ تو را به فاضل و باقي دهند اجر و جزا         پاداش

ز ما اينجا همي کنجاره ماند/ چو روغن گر گرفت از ما عصاره          چکیده

بفرمود و ترتيب کردند خوان/ نشستند بر هر طرف همگنان           مجلس

بدگماني کردن و حرص آوری/ کفر باشد پيش خان مهتری

هر چه شد منصوب مجنون بی‌خروش عشق نيست/ آهن از گل‌کردن زنجير بلبل می‌شود

ما از اين هر دو به شکر و به سنا قصد کنيم/ زان که انده شد و شادی سوی ما کرد آهنگ

به شبه و شکل تو گر ديگران برون آيند/ زمانه نيک شناسد زمرّد از مينا