آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 5: اختیارات شاعری 1 (زبانی) | آزمون شماره 1407

الف _ ب 

ب _ ج 

ج _ د  

الف _ د

ز آرزوی کمرت کوه گرفتم هیهات / کوه را گرچه ز هر سوی ببینی کمر است

همه سرمستیش از شور شکرخنده توست / شور طوطی چه عجب گر ز برای شکر است

قصه آتش دل چون به زبان آرم از آنک / شمع اگر فاش شود سرّ دلش بیم سر است

نسبت روی تو با ماه فلک می‌کردم / چو بدیدم رخ زیبای تو چیز دگر است

از روی تو سر نمی‌توان تافت / وز روی تو در نمی‌توان بست

سودای لب شکردهانان / بس توبه صالحان که بشکست

ور سر ننهی در آستانش / دیگر چه کنی دری دگر هست؟     

دیر آمدی ای نگار سرمست / زودت ندهیم دامن از دست

وان گل خودخواهِ خودآراسته / با همه حُسن به پیراسته

زان همه دل‌بسته خاطرپریش / هیچ ندیدی به‌جز از رنگ خویش

شیفتگانش ز برون در فغان / او شده سرگرم خود اندر جهان

بلبل آشفته پی روی وی / راه همی جست ز هر سوی وی

 شبان وادی ایمن گهی رسد به مراد / که چند سال به جان خدمت شعیب کند

 نماند تیری در ترکش قضا که فلک / سوی دلم به سر انگشت امتحان نگشود

 بربند لب هم‌چون صدف مستی میا در پیش صف / تا بازآیند این طرف از غیب هشیاران ما

 زندگی تازه ببین بعد از این / چند از این زندگی سرسری؟