آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 5: اختیارات شاعری 1 (زبانی) | آزمون شماره 3835

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل / که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

همّت طلب از باطن پیران سحرخیز / زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند

بتی این کاه را چون کوه سنگین می‏ کند آن‌گاه / چه آتش‏ ها که در این کوه برپا می‏ کنم هر شب

سیل خون از جگر آرید سوی بام دماغ / ناودان مژه را راه گذر بگشایید

جز از لب لعل جان ننوشم / غیر سر زلف او نگیرم

چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد / چه بسی نعره مستان که ز گلزار برآمد

هله نومید نباشی که تو را یار براند / گرت امروز براند نه که فردات بخواند

تو بسی سمن‌بران را به کنار در گرفتی / نفسی کنار بگشا بنگر کنار دیگر

وان گل خودخواهِ خودآراسته / با همه حُسن به پیراسته

زان همه دل‌بسته خاطرپریش / هیچ ندیدی به‌جز از رنگ خویش

شیفتگانش ز برون در فغان / او شده سرگرم خود اندر جهان

بلبل آشفته پی روی وی / راه همی جست ز هر سوی وی