آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 7: تاریخ ادبیات قرن چهاردهم | آزمون شماره 3635

دستور زبان عشق _ زمین سوخته _ طوفان در پرانتز

گوشواره عرش _ منظومه ظهر روز دهم _ بی‌بال پریدن

آیینه‌های ناگهان _ خواب ارغوانی _ سنّت و نوآوری در شعر معاصر

در کوچه آفتاب _ تنفس صبح _ دستور زبان عشق

بگذار در سکوت به گوش آید / در نور رنگ‌رفته و سرد ماه / فریادهای ذلّه محبوسان / از محبس سیاه

از این زنجیریان هستند مردانی / که مردار زنان را دوست می‌دارند / از این زنجیریان هستند مردانی / که در رویایشان هر شب / زنی از وحشت مرگ از جگر برمی‌کشد فریاد

من امیدم را در یأس یافتم / مهتابم را در شب / عشقم را در سال بد یافتم / و هنگامی که داشتم خاکستر می‌شدم / گر گرفتم

به صد امید آمد، رفت نومید / بهار - آری بر او نگشود کس در / در این ویران به رویش کس نخندید / کس‌اش تاجی ز گل ننهاد بر سر

مضامین طنزآمیز در این دوره کاهش چشمگیری داشت.

شعر این دوره در درون‌مایه «آزادی» با شعر دوره بیداری مشترک است.

طرح مضامین دینی در شعر این دوره، مانع از پرداختن به مظاهر فرهنگ غربی می‌شود.

سرآغاز جریان شعر انقلاب را باید در دهه 60 و دوران دفاع مقدس دانست.

یأس و سرخوردگی ناشی از وقایع 28 مرداد

آشفتگی جامعه در مبارزات بین سال‌های 42 تا 57

آزادی حاکم بر جامعه در آغاز حکومت پهلوی دوم

همزمان با تشکیل اولین کنگره نویسندگان و شاعران ایران

هوشنگ ابتهاج و حسین منزوی از جمله هنرمندانی بودند که در عصر انقلاب، به روال گذشته به خلق آثاری پرداختند.

سلمان هراتی از شاعران جوانی بود که الفاظ، بن‌مایه‌ها و تصاویر شعری را با پشتوانه ادبی خود تلفیق کردند.

با تأثیر فرهنگ جنگ و دفاع مقدس، نگرش حماسی در زبان و محتوای شعر انقلاب تأثیر گذاشت.

زمینه فعالیت ادبی محمود دولت‌آبادی و علی‌محمّد افغانی در دوران انقلاب، گاهی متأثّر از ادبیات جهان بود.