آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 3903

آیینه سکندر جام می است بنگر / تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا

با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل / کشت ما را و دم عیسی مریم با اوست

رفت آن عهدی که من بی‌یار ساغر می‌زدم / بر کمر دارم کنون دستی که بر سر می‌زدم

گره به ‌باد مزن گرچه بر مراد وزد / که این سخن به‌ مثل باد با سلیمان گفت

فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب / آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب

نغمه حافظ شنو ز خامه صائب / چند نشینی که خواجه کی به درآید

نه عاشق کُنَد ملک دنیا طلب / نه بهرام شمشیر چوبین خوهد

بی‌دلی در همه احوال خدا با او بود / او نمی‌دیدش و از دور خدایا می‌کرد

شهر از این ظلم و جور گشت خراب / خلق از این آفتاب شد سیماب (تشبیه)

از ذوالفقار جود تو شد کشته آز و بخل / همچون ز ذوالفقار علی عمر و ذوالخمار (تضمین)

خود نبود و گر بود، تا به قیامت آزری / بت نکند به نیکویی، چون تو بدیع پیکری (تلمیح)

ما هیچ متاعان خجل از قدر رواجیم / در کشور ما رونق بازار کسادی است (مراعات نظیر)

در پناه لطف حق باید گریخت/ کاو هزاران لطف بر ارواح ریخت

تا پناهی یابی آن گه چون پناه/ آب و آتش مر تو را گردد سپاه

نوح و موسی را نه دریا یار شد/ نه بر اعداشان به کین قهار شد؟

آتش ابراهیم را نی قلعه بود/ تا برآورد از دل نمرود دود

به روزگار به رنجم ز دوستان محروم/ چو مرتضی ز خلافت چو فاطمه ز فدک

در بود مر مدینۀ علم رسول را/ زیرا جز این نبود سزای امانتش

یاد یاران یار را میمون بود/ خاصه کان لیلی و این مجنون بود

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه/ چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند