آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 2140

بیستون کندن فرهاد نه کاری است شگفت / شور شیرین به سر هر که فتد کوهکن است

 پدرم روضة رضوان به دو گندم بفروخت / من چرا ملک جهان را به جویی نفروشم؟

 ناشناسی که به تاریکی شب / می‌برد شام یتیمان عرب

 گر به تلخی جان شیرینم نمی‌آمد به لب / کام دل کی از لب شیرین جوابت دیدمی

هر چه جز او هست بقاییش نیست/ اوست مقدس که فناییش نیست

آب بریز آتش بیداد را/ زیرتر از خاک نشان باد را

هستی تو صورت پیوند نی/ تو به کس و کس به تو مانند نی

قبلۀ نُه چرخ به کویت در است/ عنبر شش روزه به مویت در است

از دل و جان بندۀ غربت نگردد چون كند / آنچه يوسف ديد ز اخوان در غم‌آباد جهان

كجا روشن شود چشم زليخا بر تن يوسف/كه عصمت سرزند از جيب تا پيراهن يوسف

من از آن حسن روز‌افزون که یوسف داشت دانستم/که عشق از پردۀ عصمت برون آرد زلیخا را

گه آینۀ جمال یوسف گردی/ گه آتش خرمن زلیخا باشی