آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 525

گر به تو پیچد جهان مپیچ بر خویشتن / تا نه ز هر سوی بیش زیانت آید به جان

من نه به خود شدم چنین شهرۀ کوی‌ها ولی / شد رخ نیکوان بلا عقل و دلم سلیم را

چون تو به باغ بگذری گل نرسد به بوی تو / لیک رسد به قامتت سرو اگر روان بود

خورد خدنگ او بسی خون ز دو دیده پر نشد / سیر کجا کند مگس حوصله عقاب را

عنقا برکرد سر، گفت: کز این طایفه/ دست یکی پرحناست جعد یکی پُرخضاب

اوّل غسلی بکن زین سوی نیل عَدَم/ پس به تماشا گذر ز آن سوی مصر بقا

با اثر داغشان هر دم سلطان عشق/ گوید خاقانیا خاک تواَم مرحبا

محنت چون خون و گوشت در تنم آمیخته‌ست/ تا نشود جان ز تن زو نتوان شد رها

الف - ت

الف - پ

ب - ت

ب - پ