آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 17: خنده‌ی تو | آزمون شماره 5838

دلم می خواهد جهان را زیر پا گزارم تا مگر روزی به سرحدّ جهان خلقت فرود آیم.

ستارگان راه هزار ساله را در دل افلاک می پیمایند تا به سرمنزل غایی خود برسند.

به سوی آخر دنیا می روم. می خواهم بدان جا روم که دیگر در آن زی حیاتی نفس نمی کشد. 

ای فکر دور  پرواز من! بالهای عقاب آصایت را از پرواز بازدار و همینجا لنگر انداز.

که روزگار گهی تلخ بود و گه شیرین / ولیک حیف که آن تلخ بود، نی شیرین

شراب تلخ دارد عیش شیرین در قفا صائب / مگردان رو ترش از باده‌ی تلخ نصیحت‌ها

 زهر است بی‌تبسم شیرین شراب تلخ / با بخت شور چند توان خورد آب تلخ

تلخی شیرین مرا خوش‌تر از هر چند قند بود / گرچه روگردانی خسرو دل شیرین شکست