آزمون آنلاین فارسی 3 - فصل پنجم: ادبیات انقلاب اسلامی | آزمون شماره 6138

گفتن ندارد، خودتان می‌دانید که من بیش از همه مسر بودم در شنیدن حرف‌های شما.

دستتان را بر چشم‌های درشتتان که در نور آفتاب جمع شده بود، همایل کرده بودید. 

بر خودم مصلطّ شدم و پشت ردیف آخر، گوشه‌ای کز کردم. شما هم مرا دیدید. 

از میان بچه‌ها در آمدیم. از حال و روز سؤال کردید و من خبر قابل عرض نداشتم.

ب - ت

ب - پ

الف - ب

الف - ت

 خاک رهی گزیده‌ام تا چه براید آسمان / جَیب مهی گرفته‌ام، تا چه کند ستاره‌ام

وصال یار به ما بس که نقض پیمان کرد / به عهد بعد رسانیم عهد قربا را

تا نیفکنده سرت کوزه‌گر دهر به خاک / رخت در پای خم انداز و می افکن به سبوی

دل چاشنی گرفت از آن خنده‌های شور / آری نمک لذیذ نماید کباب را