آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 13: خوان هشتم | آزمون شماره 1988

حافظ نه غلامی است که از خواجه گریزد / لطفی کن و بازا که خرابم ز عتابت

سرگشتگی ما همه از عقل فضول است / صحرا همه راه است اگر راهبری نیست

گل‌ها همه تر دامن و مرغان همه بی‌شرم / زین باغ کسی چون نظر پاک برآرد

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش / که تو خود دانی اگر زیرک و خوشدل باشی

من غلام توام از روی حقیقت لیکن / با وجودت نتوان گفت که من خود هستم (مسند - مضاف‌الیه - مسند)

چون من خراب و مست را در خانهٔ خود ره دهی / پس تو ندانی این قدر کاین بشکنم آن بشکنم (متمم - معطوف - مفعول)

چرخ ار نگردد گرد دل از بیخ و اصلش برکنم / گردون اگر دونی کند، گردون گردان بشکنم (قید - نهاد - مفعول)

مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق / که بدین راه بشد یار و ز ما یاد نکرد (منادا - نهاد - مفعول)

شعر، یعنی در کلاس دوستی اول شدن / بر زبان دفتر مشق محبت، طعم بیست

نه شرط عشق بود با کمان ابروی دوست / که جان سپر نکنی پیش تیربارانش

در گوهر جان بنگر اندر صدف این تن / کز دست گران‌جانی انگشت همی‌ساید

بر سر تربت ما چون گذری همّت خواه / که زیارت‌گه رندان جهان خواهد بود

شش

پنج

چهار

سه