آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 8: از پاریز تا پاریس | آزمون شماره 507

عشق همای قدس دان،قله سر نشیمنش/تا به سر که برفتد فال همای چون تویی 

نیست تو را وفا،وگر هست بود بسی عجب/گر به چون من کسی رسد بوی وفای چون تویی

گر ندهم به عشق تو جان،نه ز قدر جان بود/ ز آن ندهم که دانمش نیست سزای چون تویی 

بر سر کوی عاشقی شاه و گدا یکی بود/پادشهی کند کسی کاوست گدای چون تویی 

مثنوی معنوی ، فی حقیقه العشق ، تمهیدات ، فیه ما فیه ، تذکره الاولیا
 

قصهً شیرین فرهاد ، گلستان ، فی حقیقه العشق ، مثنوی معنوی ، از پاریز تا پاریس 

مثل درخت در شب باران ، فیه ما فیه ، قصهً شیرین فرهاد ، مثنوی معنوی ، از پاریز تا پاریس

مثل درخت در شب باران ، کویر ، بخارای من ایل من ، تمهیدات ، فی حقیقه العشق

از کرّان به بعد هفت فرسنگ تمام بیابان ریگزار بود. آب از این ده برمی‌داشتیم و صبح، هنگام «چریق آفتاب» کنار قنات حسنی در شهر سیرجان اطراغ می‌کردیم.

وقتی از پاریذ به رفسنجان آمدم، به من سفارش شد که بردن سیصد تومان پول تا تهران همراه یک مهصّل خطرناک است! ناچار باید از یک تجارت‌خانه معتبر به تهران هواله گرفت.

پیرمرد از داخل کاذیه روی میز یک پاکت کهنه را که از جایی برایش رسیده بود، برداشت. نه کاغذ بزرگ بود، نه ماشین تهریر.  

چه استبعادی دارد که عمری باشد و روزی خاطراتی از صفر ماه هم بنویسیم! آدمی به هر جا می‌رود، گمان می‌کند به غایت‌الغصوای مقصود خود رسیده است؛ در سورتی که دنیا بی‌پایان است.