آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 1: شکر نعمت | آزمون شماره 3944

ظاهر درویشی ، جامعهً ژنده است و موی سِتُرده و حقیقت آن ، دل زنده و نفس مرده .

سرّ عشق نهفتنی است نه گفتنی و بساط مهرِ پیمودن نیست و نمودنی .

خویش را به راستگویی معروف کن تا اگر وقتی به ضرورت دروغ گویی ،از تو بپذیرند .

عمل دیوان مثل سفر دریاست ، بیم جان دارد و امید نان .

مرا از شکر نه کفران نعمت بسته لب دارد / که شکر آشکارا بويي از حسن طلب دارد

کی توان از عهده شکر تو بيرون آمدن / شکر نعمت نعمتي ديگر بود از خوان تو

چگونه شکر این نعمت گزارم / که زور مردم‌آزاری ندارم

نعمت آنراست زيادت که همه شکر کند / تو نه ای از در نعمت که همه کفرانی

عالم بي خبری طرفه بهشتي بوده ست  /  حيف و صد حيف که ما دير خبردار شديم
 

ز من مپرس که خواجو چگونه صید فتادی  /  تو حال قید چه دانی که بی‌خبر ز کمندی
 

نيست جز بي خبري راحله ريگ روان  /  رفتن از دست بذوق طلبت پاي دلست
 

هر کاو نظر کند به تو صاحب‌نظر شود  /  وآن ‌کش خبر شود ز غمت بی‌خبر شود
 

ای جان و تنم مطيع و شوق تو مطاع/ رفتي و جدا زان رخ خورشيد شعاع      فرمانده

عاقل، به قوانين خرد، راه تو پويد/ ديوانه، برون از همه، آيين تو جويد      رود

مرتضی را تو مکن با کس قياس/ زان‌ که در حق است غرق آن حق‌شناس      سنجیدن

گشته در فکر دوست مستغرق/ وز دو عالم فراغتی داريم       مشغول