آزمون آنلاین دین و زندگی 3 - درس هفتم: بازگشت | آزمون شماره 1182

کسی که او را از گناه خود ناراحت می شود و بسیار توبه می کند محبوب خداست.

توبه تمام گناهان حتی شرک را مورد بخشش خداوند قرار می‌دهد.

در توبه همیشه باز است و تمام گناهکاران توفیق به توبه خواهند داشت.

توبه واقعی و قلبی موجب محبوبیت نزد خدا می شود و تکرار توبه استهزاء خداست. 

گناه کن بعد توبه می کنی.

آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب.

به زودی توبه خواهم کرد.

این که گناه بزرگی نیست.

بی حرمتی است که با این وضعیت دوباره بخواهد توبه کند.

هیچ مانعی ندارد که بازهم توبه کند ولی چون حرمت‌شکنی کرده است توبه‌اش قبول نخواهد بود.

باید توبه کند و از خداوندعذر خواهی کند چرا که خداوند توابین را بسیار دوست دارد.

دوباره آلودگی گناه دامان او را می‌گیرد و تمام اثرات توبه از بین می‌رود و امیدی به بازگشت این فرد وجود ندارد.

توبه نه تنها گناهان را پاک و تطهیر می سازد ، بلکه اگر ایمان و عمل صالح به دنبالش بیاید ، گناهان را به حسنات مبدل می کند.

تکرار توبه ی واقعی به معنی دور شدن از خداوند نیست و موجب جلب رحمت خداوند می گردد.

اگر چه توفیق توبه همواره میسر است . اما باید لحظه های توفیق را آشکار کرد و خود را در دامن مهر خداوند انداخت.

آنچه سبب عادت جوان به گناه می شود ، تسویف است . به طوری که ممکن است ترک گناه برایش سخت گردد.