آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 17: خنده‌ی تو | آزمون شماره 1272

زهی چمن ساز صبح فطرت تبّسم لعل مهرجویت / ز بوی گل تا نوای بلبل فدای تمهید گفت و گویت

به جستجو هر طرف شتابم همان جنون دارد اضطرابم / به ریز پایت مگر بیابم دلی که گم کرده ام به کویت

ز گلشنت ریشه ای نخندد که چرخش افسردگی پسندد / چو ماه نو نقش جام بندد لبی که تر شد به آب جویت

اگر بهارم تو آبیاری و گر چراغم تو شعله کاری / ز حیرت من خبر نداری بیارم آیینه روبه رویت 

از مصاحبت با مصطفی جداً لذّت می برد، صدای غرّش تانک دوم به گوش رسید.

ارمیا و مصطفی دوباره مبحوت به سهراب نگاه می کردند. دوباره اسلحه را برداشت.

اطراف تانک خاک غلیضی به هوا رفت. سهراب موشک دیگری را در صلاح جا انداخت.

صدای موتور دیذلی چند تانک همه را به خود آورد. دوباره صورت سهراب جدّی شد ‌

با این دل ماتم زده آواز چه سازم / بشکسته نی‌ام با لب دمساز چه سازم ( ایهام - تشخیص )

تار دل من چشمه‌ی الحان خدایی است / از دست تو ای زخمه‌ی ناساز چه سازم ( تشبیه - تناسب )

آن بت شمشیرگر ما را به خود همدم نکرد / ریخت خون عشق‌بازان را و ابرو خم نکرد ( استعاره - کنایه )

بر در مسجد گذاری کن، که پیش قامتت / در نماز آیند آن‌هایی که قامت می‌کنند ( جناس تام - حسن‌تعلیل )

که روزگار گهی تلخ بود و گه شیرین / ولیک حیف که آن تلخ بود، نی شیرین

شراب تلخ دارد عیش شیرین در قفا صائب / مگردان رو ترش از باده‌ی تلخ نصیحت‌ها

 زهر است بی‌تبسم شیرین شراب تلخ / با بخت شور چند توان خورد آب تلخ

تلخی شیرین مرا خوش‌تر از هر چند قند بود / گرچه روگردانی خسرو دل شیرین شکست

ب، د، الف، ج، ه

الف، د، ب، ه، ج

ه، د، الف، ج، ب

ب، ه، الف، د، ج