آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 983

ضربت گردون دون آزادگان را خسته کرد / کو دل آزاده‌ای کز تیغ او مجروح نیست

امروز نیست دست جفای فلک دراز / دیری است تا بر اهل هنر دست یافته است 

نه فلک در پیش چشم اهل همّت خرمنی‌ست / هر که کام از آسمان جوید گدای خرمن است 

جز جفا با اهل دانش مر فلک را کار نیست / زان که دانا را سوی نادان بسی مقدار نیست

ملایمت چون شود ستمگر زهر درشتی است سخت روتر / چون اب از حد برد فسردن(منجمدشدن) نمی شود جز بلور پیدا 

مبین کز ظلم جبّاری، کم آزاری ستم بیند / ستمگر نیز روزی کشتۀ تیغ ستم گردد

به دست خود کند بیدادگر بنیاد دولت را / ستمگر لشکر بیگاه می سازد رعیت را 

می شود اول ستمگر کشتۀ بیداد خویش  / سیل دایم بر سر خود خانه ویران کرده است

مرا دل بدین نیستی دردمند / اگر ایمنی یابمی از گذند

دل مهتران را بدو نرم کرد / همه داد و بنیاد و آزرم کرد

از این دختر شاه حاماوران / پر اندیشه گشتی به دیگر کران

سیاوش چنین گفت کای شهریار / که دوزخ مرا زین سخن گشت خار

سانتاماریا، منطق الطّیر، شاهنامه، دری به خانهً خورشید 

تیرانا، در حیاط کوچک پاییز در زندان، منطق الطّیر، ارمیا

ارمیا، دری به خانهً خورشید، سندبادنامه، منطق الطّیر 

گلستان، منطق الطّیر، در حیاط کوچک پاییز در زندان، دری به خانهً خورشید

نقّاش هرگهی که کشد نقش آن دهان / از مو قلم بسازد آنگاه برکشد

باز بیمار خودم ساختی و خوش کردی / خون من ریختی و جان مرا پروردی

تعلّق‌های هستی با دلت چندان نمی‌پاید / نفس را یک دو دم این آینه محبوس می‌سازد

نه زلیخا پیرهن تنها به بدنامی درید / عشق ازین مستورها بسیار رسوا ساخته است