آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 849

همان به کزین زشت کردار، دل / بشویم کنم چاره دل گسل

چنان آمد اسب و غبای سوار / که گفتی سمن داشت اندر کنار

چو از کوه آتش به حامون گذشت / خروشیدن آمد ز شهر و ز دشت

به مغز اندرش آتش رشک خواست / به ایوان کمند اندر افگند راست

به دستور فرمود تا ساروان / هیون آرد از دشت صد کاروان

هر شب ازحسرت ماهی من و یک دامن اشک/تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی

نهادند بر دشت هیزم دو کوه / جهانی نظاره شده هم‌گروه

از چین زلفی میرسم سودایی و آشفته سر/یک کعبه بت در آستین،یک دیر ایمان در بغل

چو دریا و چون کوه و چون دشت و راغ / زمین شد به کردار روشن چراغ

که چون شب شود ما شبیخون کنیم / همه دشت و هامون پر از خون کنیم

همه دشت سرتاسر آهرمن است / و گر اژدها خفته بر جوشن است

ز خون دشت گفتی میستان شده است / ز نیزه هوا چون نیسان شده است

تو مر بیژن خرد را در کنار / بپرور نگه دارش از روزگار

چنان آمد اسپ و قبای سوار/ که گفتی سمن داشت اندر کنار

خنیاگرانت فاخته و عندلیب را/بشکسته نای در کف و طنبور در کنار

پسر زاد ماهی که گفتیش مهر/فرود آمد اندر کنار سپهر

دست شستم ز جهان، آب حياتم گرديد  /  پا نهادم به هوا ، تخت سليمانم شد

 از خودي بود به من دامن صحرا زندان  /  رفتم از خويش برون، شهر بيابانم شد
 

 رود نيلم به مکافات عزيزي بخشيد  /  چهره نيلي اگر از سيلي اخوانم شد
 

کرد از تهمت اگر مصر غبار آلودم  /  دامن پاک ، کليد در زندانم شد