آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 16: کباب غاز | آزمون شماره 4736

به روی سیل گشادیم راه خانۀ خویش / به دست برق سپردیم آشیانۀ خویش

گرفتم کاکلت را بر سرم افتاد سودایت / به دست خویشتن خود را بلای بر سرم آورد 

بکشی به شست خویشم بکشی به دست خویشم / بکش و بکش که جانم به فدای دست و شستت

گرفتم آن سر زلف و کشیدم صد گرفتاری / به دست خویش خود را مبتلا کردم ندانستم

ج،الف،د،ب

د،ج،الف،ب

ج،الف،ب،د

د،ج،ب،الف

فرصت به دوش عبرت بسته است محمل رنگ / کس زین بهار حیرت برگل نظر ندارد 

در عالم من و ما افسرده گیر فطرت / تا دود پرفشان است آتش شرر ندارد 

غواصی تأمّل بی مزد  معنی ای نیست / گر ما نفس ندزدیم دریا گهر ندارد 

نیرنگ کعبه و دیر محمل کش هوس چند / زآن جا که مسکن اوست او هم خبر ندارد 

محتاج به تذکر نیست که ایشان در خوراک هم سرسوزنی قصور را جایز نمی شمردند.

حالا دیگر در خوش زبانی و حرّافی و شوخی و بزله و لطیفه نوک جمع را چیده بود.

گویی هنجره اش دو تنبوشه داشت، یکی برای بلعیدن لقمه و دیگری برای حرف های قلنبه‌.

فریاد و فغان مرهبا و آفرین به آسمان بلند شد. دو نفر از آقایان مقداری از ابیات را مکرّر خواستند.

امّید تو بیرون برد از دل همه امّیدی / سودای تو خالی کرد از سر همه سودایی

هر کس به تمنّایی رفتند به صحرایی / ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی

ای باده‌فروش من , سرمایه‌ی جوش من / از توست خروش من, من نایم و تو نایی

یا چشم نمی‌بیند یا راه نمی‌داند / هر کاو به وجودِ خود دارد ز تو پروایی