آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هفتم - درس اوّل-بینای مهربان | آزمون شماره 3330

ای دل، تا کی در فریب این دنیای فانی سر خواهی کرد؟ یک بار، تنها یک بار سر از این چاه ظلمانی بیرون آور تا جهان واقعی را ببینی!

اگر در این دنیا، تو را جانی زیانی رسید، بدان که فردا، سود فراوانی خواهی بُرد. لحظه‌ای زبان در دهان بگیر تا حقایق معنوی را بشنوی!

چرا باید دل بر این دنیای فانی بست؟ دنیایی که تاجدارانِ خود را نیز از تخت پادشاهی به زیر می‌کشد و به زیر خاک می‌فرستد؟

و چگونه به‌سوی عیب حرکت می‌کنی، اگر او را همیشه‌حاضر می‌دانی؟ او از بخشیدن، ناتوان نمی‌شود و بنده را یاری می‌کند.

هم آگه و هم ناگه، مهمانِ من آمد او / دل گفت که کي آمد؟ جان گفت مهِ مه‌رو

او آمد در خانه ما جمله چو ديوانه / اندر طلبِ آن مه، رفته به ميانِ کو

او نعره‌زنان گشته از خانه که: «اين جايم» / ما غافل از اين نعره، هم نعره‌زنان هر سو

جرمي ندارم بيش از اين کز جان وفادارم تو را / ور قصد آزارم کني هرگز نيازارم تو را

زين جور بر جانم کنون، دست از جفا شستي به خون / جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم تو را

آب رخان من مبر، دل رفت و جان را درنگر / تيمار کار من بخور، کز جان خريدارم تو را

يار گرد وفا نمي‌گردد / حاجتي زو روا نمي‌گردد

ما به گرد درش همي‌گرديم / گرچه او گرد ما نمي‌گردد

يک زمان صحبت جدايي يار / از بر ما جدا نمي‌گردد

دردم فزود و دست به درمان نمي‌رسد / صبرم رسيد و هجر به پايان نمي‌رسد

بر خوان از آن که طعمه‌ی جان است هيچ تن / آن‌جا به پاي عقل به‌جز جان نمي‌رسد

جان داده‌ام مگر که به جانان خود رسم / جانم برون شده‌ست و به جانان نمي‌رسد

به‌جای آورده است ولی شکرش کامل نیست، چرا که شکر واقعی با شکر زبانی همراه نمی‌شود.

برخلاف شکر واقعی به‌جای آورده است، چرا که شکر واقعی، استفاده از نعمت‌های خداوند در راه او و دوری از حرام است.

به جای نیاورده است، چرا که شکر زبانی حتماً باید با عبارت عربی «الحمدلله» باشد.

قبول کرده است و به جای آورده است و همین شکر آن‌قدر ارزشمند است که مجوّز انجام هر کاری را صادر می‌کند.

خداوند، انسان را نبیند.

انسان، خود را از محافظت خداوند محروم کند.

همراهی خداوند با انسان نامحدود نباشد.

شخصی بیشتر از خداوند بر آن مکان علم داشته باشد.

هان، خدا با تو است در شب و روز!

عقل، ذات تو را چه نام نهد؟

گفت خدا که اولیا روی من و ره منند

با همه خلق، از عرش،‌ سخن گفت خدای