آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هفتم - درس اوّل-بینای مهربان | آزمون شماره 3619

هم آگه و هم ناگه، مهمانِ من آمد او / دل گفت که کي آمد؟ جان گفت مهِ مه‌رو

او آمد در خانه ما جمله چو ديوانه / اندر طلبِ آن مه، رفته به ميانِ کو

او نعره‌زنان گشته از خانه که: «اين جايم» / ما غافل از اين نعره، هم نعره‌زنان هر سو

جرمي ندارم بيش از اين کز جان وفادارم تو را / ور قصد آزارم کني هرگز نيازارم تو را

زين جور بر جانم کنون، دست از جفا شستي به خون / جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم تو را

آب رخان من مبر، دل رفت و جان را درنگر / تيمار کار من بخور، کز جان خريدارم تو را

يار گرد وفا نمي‌گردد / حاجتي زو روا نمي‌گردد

ما به گرد درش همي‌گرديم / گرچه او گرد ما نمي‌گردد

يک زمان صحبت جدايي يار / از بر ما جدا نمي‌گردد

دردم فزود و دست به درمان نمي‌رسد / صبرم رسيد و هجر به پايان نمي‌رسد

بر خوان از آن که طعمه‌ی جان است هيچ تن / آن‌جا به پاي عقل به‌جز جان نمي‌رسد

جان داده‌ام مگر که به جانان خود رسم / جانم برون شده‌ست و به جانان نمي‌رسد

حاجت موري به علم غيب بداند / در بن چاهي به زير صخرة صمّا (محکم)

خود نه زبان در دهان عارف مدهوش / حمد و ثنا مي کند که موي بر اعضا

ما نتوانیم حق حمد تو گفتن / با همه کرّوبیانِ عالمِ بالا

سعدي از آن جا که فهم اوست سخن گفت / ور نه کمال تو وهم (خیال) کي رسد آنجا

شکر خدا که از مدد بخت کارساز / بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست

بیدلی در همه احوال خدا با او بود / او نمی‌دیدش و از دور «خدا را» می‌کرد

حسد چه می‌بری ای سست‌نظم بر حافظ / قبول خاطر و لطف سخن خدادادست

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح / هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

عدم استفاده از نعمت‌ها در راه نافرمانی خداوند – انجام ندادن کارهای حرام

گفتن «الحمدلله» – انجام ندادن کارهای حرام

انجام ندادن کارهای حرام – گفتن «الحمدلله»

انجام ندادن کارهای حرام – عدم استفاده از نعمت در راه خدا