آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هفتم - درس اوّل-بینای مهربان | آزمون شماره 3463

استفاده ی صحیح و بجا از نعمت، شکر نعمت و استفاده ی ناصحیح از آن، ناسپاسی در برابر خداوند است.

شکر زبانی، ساده ترین نوع تشکر است و در نتیجه، تأثیری در نعمت‌ های خداوند به ما ندارد.

محبّت خداوند به ما، از نعمت‌ هایی که به ما داده است پیداست.

خداوند چون همه ی ما را بسیار دوست دارد، از ما و همه ی آفریده هایش به خوبی مواظبت می کند.

یعنی اگر هر موی بر تن انسان زبان شود و تا قیامت خدا را شکر بگوید، باز هم نعمات خداوند را چنان که باید شکر نگفته است.

یعنی بهترین راه شکرگذاریِ خداوند، شکرگذاری زبانی است.

یعنی شکرگذاری انسان از نعمت‌های خداوند، بر افزایش آن‌ها تأثیر دارد.

یعنی شکرگذاریِ واقعی نعمت آن است که از نعمت‌های خداوند در راه نادرست استفاده نکنیم.

به‌جای آورده است ولی شکرش کامل نیست، چرا که شکر واقعی با شکر زبانی همراه نمی‌شود.

برخلاف شکر واقعی به‌جای آورده است، چرا که شکر واقعی، استفاده از نعمت‌های خداوند در راه او و دوری از حرام است.

به جای نیاورده است، چرا که شکر زبانی حتماً باید با عبارت عربی «الحمدلله» باشد.

قبول کرده است و به جای آورده است و همین شکر آن‌قدر ارزشمند است که مجوّز انجام هر کاری را صادر می‌کند.

تا [دعای] شما را بپذیرم.

تا [دعای] شما را بپذیرد.

تا [دعای] شما به سودتان باشد.

تا [دعای] شما برای دیگران، پذیرفته شود.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ

سَلامٌ عَلَيْكُمْ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ