آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هشتم - درس 2-عفو و گذشت | آزمون شماره 1701

ناظم و ناظر

آمرزنده و مهربان

حافظ و مستعان

دانا و حکیم

خداوند آنان را که نیازمند بخششند، با عبارت «کسانی که زیاده‌روی بر خود روا داشته‌اند» یاد کرده است.

خداوند خود را آمرزنده‌ی گناهان بندگان خود خوانده است.

خداوند بیان کرده است که حقّ‌النّاس را حتّی اگر فرد صاحب‌حق ناراضی باشد، با توبه‌ی بنده‌ی خود، می‌بخشد.

خداوند از بندگان خود خواسته است از رحمت الهی ناامید نشوند.

فرد خطاکار به اشتباهش پی برده است _ بخشش باعث راهنمایی شخص خطاکار می‌شود.

فرد خطاکار به اشتباهش پی برده است _ خطاکار اصلاً خودش را خطاکار نمی‌داند.

که بخشش، باعث بی‌ادبیِ افرادِ نادان می‌شود _ خطاکار اصلاً خودش را خطاکار نمی‌داند.

که بخشش، باعث بی‌ادبیِ افرادِ نادان می‌شود _ بخشش باعث راهنمایی شخص خطاکار می‌شود.

 به معصومی گفتند شخصی از ایشان بدگویی کرده و آزار رسانده است. حضرت فرمود: «اگر آن‌چه درباره‌ی من گفته است حق است خداوند مرا بیامرزد و اگر باطل است خداوند او را بیامرزد.»

شخصی نزد معصومی به شکایت رفت که سه سال است دعای او مستجاب نمی‌شود. معصوم گفت: «با زبانی که پاک است خدا را بخوان، نه زبانِ به‌دشنام‌آلوده.» چنین کرد و مستجاب شد.

معصومی بنده‌ای را به سبب شاخه گلی که به او داد آزاد کرد. گفتند: «اماما، بنده را به یک شاخه گل می‌بخشی؟» فرمود: «بزرگترین بخشش آن است که هر چه را داری ببخشی.»

معصومی تکّه‌ای ذغال در دست برادر زیاده‌خواهش گذاشت تا بسوزد. پس فرمود: «تو تحمّل ذرّه‌ای گرما نداری، من چگونه مال از بیت‌المال به تو ببخشم و گرمای جهنّم را تاب آورم؟»