آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هشتم - درس 1-آفرینش شگفت انگیز | آزمون شماره 990

تن به جان زنده‌است و جان زنده به علم / دانش اندر کان (معدن) جانت گوهر است

چشم دل را باز کن بنگر نکو / زان‌که نفتاد آن که نیکو بنگرست

بی‌خرد گرچه رها باشد در بند بود / باخرد گرچه بود بسته چنان دان که رهاست

ای خردمند نگه کن به ره چشم خرد / تا ببینی که بر این امّت نادان چه وباست

جهان ره‌گذار است، اگر عاقلی / نباید نشستنت بر ره‌گذار

به دانش تو صورت‌گر خویش باش / برون آی از این ژرف (عمیق) چه مردوار

در این بام گردان و این بوم ساکن / ببین صنعت و حکمت غیب‌دان را

که آویخته است اندر این سبز گنبد / مر این تیره گوی درشت کلان را؟

 این گوی گران را به هوا بر که نهاده است؟ / تا کی به شگفتی بوی از تخت سلیمان؟

 هرچه کردم جمله ناکرده گرفت / طاعت ناکرده آورده گرفت

عرش، فرش پایکوب توست، همّت کن بلند / تا کی از این خاکدان، بالین و بستر داشتن

 یک قطره نیست ز دریای نعت او / وصفی که گشته ظاهر ازین گفتة ترم

درس خداشناسی بیاموزیم.

به بعضی نعمت‌ها توجه خاص داشته باشیم.

از توجه به جزئیات چشم‌پوشی کنیم.

فاصله بگیریم و به بهشت فکر کنیم.