آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هشتم - درس 1-آفرینش شگفت انگیز | آزمون شماره 1879

حافظ و مستعان

ناظر و غفّار

دانا و حکیم

ناظم و مهربان

تن به جان زنده‌است و جان زنده به علم / دانش اندر کان (معدن) جانت گوهر است

چشم دل را باز کن بنگر نکو / زان‌که نفتاد آن که نیکو بنگرست

بی‌خرد گرچه رها باشد در بند بود / باخرد گرچه بود بسته چنان دان که رهاست

ای خردمند نگه کن به ره چشم خرد / تا ببینی که بر این امّت نادان چه وباست

جهان ره‌گذار است، اگر عاقلی / نباید نشستنت بر ره‌گذار

به دانش تو صورت‌گر خویش باش / برون آی از این ژرف (عمیق) چه مردوار

در این بام گردان و این بوم ساکن / ببین صنعت و حکمت غیب‌دان را

که آویخته است اندر این سبز گنبد / مر این تیره گوی درشت کلان را؟

فَذَکِّرْ إنَّما أَنْتَ‌ مُذَکِّرٌ

لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحمَۀِ اللَّهِ         

و اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ               

أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ 

مر تو را بر آسمان باید شدن، زیرا خدای / می‌نخواند جز تو را نزدیک خویش از جانور

خداوندیش با کس مشترک نیست / همه حمّالِ فرمانند و شک نیست

این عالم پر ز صنع بی‌صانع نیست / بیهوده سخن به این درازی نبود

ور هنر باید و دل باید و بازوی قوی / بیشتر زانکه تو را داده خداوند مخواه