آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هشتم - درس 1-آفرینش شگفت انگیز | آزمون شماره 1821

عجب داری از لطف پروردگار / که باشد گنه کاری امیدوار؟

تو را می‌نگویم که عذرم پذیر / در توبه باز است و حق دستگیر

چو طاعت کنی لبس شاهی مپوش / چو درویش مخلص برآور خروش

که پروردگارا توانگر تویی / توانای درویش پرور تویی

گوهر ز سنگ خاره کند، لؤلؤ از صدف / فرزند آدم از گل و برگ گل از گیا

اقرار می‌کند دو جهان بر یگانگیش / یکتا و پشت عالمیان بر درش دو تا

پروردگار خلق خدایی به کس نداد / تا همچو کعبه روی بمالند بر درش

از مال و دستگاه خداوند قدر و جاه / چون راحتی به کس نرسد خاک بر سرش

تن به جان زنده‌است و جان زنده به علم / دانش اندر کان (معدن) جانت گوهر است

چشم دل را باز کن بنگر نکو / زان‌که نفتاد آن که نیکو بنگرست

بی‌خرد گرچه رها باشد در بند بود / باخرد گرچه بود بسته چنان دان که رهاست

ای خردمند نگه کن به ره چشم خرد / تا ببینی که بر این امّت نادان چه وباست

جهان ره‌گذار است، اگر عاقلی / نباید نشستنت بر ره‌گذار

به دانش تو صورت‌گر خویش باش / برون آی از این ژرف (عمیق) چه مردوار

در این بام گردان و این بوم ساکن / ببین صنعت و حکمت غیب‌دان را

که آویخته است اندر این سبز گنبد / مر این تیره گوی درشت کلان را؟

هرگز هدف خلقت نبوده است. 

عامل رسیدن به بهشت است.

جایگزین پیامبران در عصر جدید است.          

ما را به بی‌نظمیِ ذاتی و همیشگی در طبیعت می‌رساند. 

درس خداشناسی بیاموزیم.

به بعضی نعمت‌ها توجه خاص داشته باشیم.

از توجه به جزئیات چشم‌پوشی کنیم.

فاصله بگیریم و به بهشت فکر کنیم.