شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 13745

برکن قبا و پیرهن تسلیم شو اندر کفن / بیرون شو از باغ و چمن ساکن شو اندر خاک و خون

هرگز شبی تا روز تو در توبه و در سوز تو / نابوده مهراندوز تو از خالق ریب‌ المنون

کو صرفه و استیزه‌ات بر نان و بر نان‌ریزه‌ات / کو طوق و کو آویزه‌ات ای در شکافی سرنگون

تا کی گریزی از اجل در ارغوان و ارغنون / نک کش‌کشانت می‌برند انا الیه راجعون

چون کسی کو از مرض گل داشت دوست / گر چه پندارد که آن خود قوت اوست

ور سؤالت را بسی فایدّه‌هاست / پس جهان بی‌فایده آخر چراست

کشت نو کارید بر کشت نخست / این دوم فانی است و آن اول درست

ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس / بوسه زن بر خاک آن وادیّ و مشکین کن نفس

ای جان جان جان‌ها جانی و چیز دیگر / وی کیمیای کان‌ها کانی و چیز دیگر

روزی خوش است رویت از نور روز خوش‌تر / باده نکوست لیکن ساقی ز می نکوتر

اختران را شب وصل است و نثار است و نثار / چون سوی چرخ عروسی است ز ماه ده و چار

ای یار اگر نیکو کنی اقبال خود صدتو کنی / تا بوک رو این سو کنی باشد که با ما خو کنی