شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 1321

گر از سلطان طمع کردم خطا بود/ ور از دلبر وفا جُستم جفا کرد

زشت باید دید و انگارید خوب/ زهر باید خورد و انگارید قند

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

هم عقل دویده در رکابت/ هم شرع خزیده در پناهت

بیمارم و کارزار و تو درمانی/ بیم آرم و کار زار و تو در مانی

چون از او گشتی همه چیز از تو گشت/ چون از او گشتی همه چیز از تو گشت

ما برون را ننگریم و قال را/ ما درون را بنگریم و حال را

هم عقل دویده در رکابت/ هم شرع خزیده در پناهت

خالق و رازق زمین و زمان/ حافظ و ناصر مکین و مکان

ای ثنای تو سروران را ورد/ وی لقای تو اختران را فال

هر آن وصفی که گویم بیش از آنی/ یقین دارم که بی شک جان جانی

کفر بود نفی ثباتش مکن/ جهل بود وقف جهاتش مکن

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود/ جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند

چرا مطرب نمی‌خواند سرودی؟/ چرا ساقی نمی‌گوید درودی؟ 

بهاری کز دو رخسارش همی شمس و قمر خیزد/ نگاری کز دو یاقوتش همی شهد و شکر ریزد 

آن نه زلف است و بناگوش که روز است و شب است/ وان نه بالای صنوبر که درخت رطب است 

تیر بلای او را جز دل هدف نباشد/ تیغ جفای او را جز جان سپر نباشد

چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت/ چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت

هم حرکاتش متناسب به هم/ هم خطواتش متقارب به هم

اندر آ ای اصل اصل شادمانی شاد باش/ اندر آ ای آب آب زندگانی شاد باش