شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 1291

جایی که جان مردان باشد چو گوی گردان

چون باد بسی داشت سر زلف تو در سر

گاهی ز فخر تاج سر عالمی بلند

اسرار تو در زبان نمی گنجد

پروانه او شدم که هر ساعت / در جمع چو شمع می‌‌کشد زارم

چون تو قیام می‌‌کنی ما و ز پا فتادنی / چون تو به ناز می‌‌روی ما و به سر دویدنی

همه هستند سرگردان چو پرگار / پدیدآرنده خود را طلبکار

ای جفای تو ز دولت خوب‌‌تر / انتقام تو ز جان محبوب‌‌تر 

صفای گلشن دل‌ها به ابر و باران نیست / که این وظیفه محول به اشک و آه من است (فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن)

متفق می‌شوم که دل ندهم / معتقد می‌شوم دگر بارت (فاعلاتن مفاعلن فعلن)

در بزم دور یک دو قدح برکش و برو / یعنی طمع مدار وصال مدام را (مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن)

حدیث حسن تو هرجا که در میان آمد / ز ذوق هرکه دلی داشت، در میان انداخت (مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن)