شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 5248

نازم خدنگ غمزه آن دل‌پذیر را / کز وی گریز نیست دل ناگزیر را

ز هر ناحیت کاروان‌ها روان / به دیدار آن صورت بی‌روان

به خردی بخورد از بزرگان قفا / خدا دادش اندر بزرگی صفا

ز گریه مردم چشمم نشسته در خونست / ببین که در طلبت حال مردمان چونست

ابلهی دید اشتری به چرا / گفت نقشت همه کژ است چرا؟

ساقی به نور باده برافروز جام ما / مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما

نه باری بدین‌سان به بار آمدی / که هر سال بارش دو بار آمدی

که خبر برد ز یار از من مبتلای غمگین / که لبش بریخت خونم به بهانه‌‌های رنگین

سوار نگون‌بخت بی ‌راه‌رو / پیاده برد زو به رفتن گرو

نصیحت به‌جای است اگر بشنوی / ضعیفان میفگن به کتف قوی

 این چه رنگ است بر این گونه که آمیخته ای / این چه شور است که ناگاه برانگیخته ای

بتا پای این ره نداری چه پویی / دلا جان آن بت ندانی چه گویی