شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 24567

گنبد خضر است اسبت تو چو بحر اخضری/گر به زیر بحر اخضر گنبد خضرا بود

رنگ عاشق چو زعفران باشد/هر که عاشق بود چنان باشد

به شخص کوه پیکر کوه می‌‌کند/ غمی در پیش چون کوه دماوند

بلبل اندر گلستان هر ساعتی دارد نفیر/وز نفیرش در گلستان گل همی‌‌نازد به فر

معرفت را اصل توحید آمده است / ره سوی توحید، تفرید آمده است

به روی دگر بودش آب روان / که روشن شدی مرد را زو روان

سالکان را آخرین منزل تویی / صد جهان در صد جهان حاصل تویی

روی در دیوار کن وانگه خموش / ز آنکه آن دیوار دارد نیز گوش

از جرعه تو خاک زمین درّ و لعل یافت / بیچاره ما که پیش تو از خاک کمتریم

شاه گفتش ای سرافکنده به عشق/ چون تواند بود کس زنده به عشق

خوش است خلوت اگر یار یار من باشد/ نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد

روی جانان طلبی آینه را قابل ساز / ورنه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی

به درد دل گرفتارم ندانم / که جان بردن ز دست غم توانم

چنان فارغم کن ز ملک و ملک / که سر در نیارم به چرخ فلک

تا تو را دست جور بر سر ماست / کار ما جز که زیردستی نیست

دل بر امید وعده او چون توان نهاد / چون عمر، پایدار و فلک، دستگیر نیست

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم / هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

به نیک و بد مشو در بند فرزند / نیابت خود کند فرزند فرزند

ز سر زلف عروسان چمن دست بدارد / به سر زلف تو گر دست رسد باد صبا را

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا (جنگ) / تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی