شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 13: خوان هشتم | آزمون شماره 1772

برخیز و به جام باده کن عزم درست

ز آب صافی او غبطه می خورد کوثر

پس آنگهش ز کرم این غدر به لطف بپرس

خرابی ها، عمارت ها به هر جا

الف - د

ج - د

ب - ج

ب - د

به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد؟/ هزار جان گرامی فدای جانانه ( ایهام - تلمیح )

مرا به دور لب دوست هست پیمانی/که بر زبان نبرم جز حدیث پیمانه ( مجاز - جناس تام )

به مژده جان به صبا داد شمع در نفسی/ز شمع روی تواش چون رسید پروانه ( ایهام‌ تناسب - تشبیه )

بر آتش رخ زیبای او به جای سپند/به غیر خال سیاهش که دید بِه‌دانه ( استعاره - حسن‌تعلیل )

به قولی« ماخ سالار» آن گرامی مرد /آن هریوه خوب و پاک آیین روایت کرد (هروی، منسوب به هرات)

خوان هشتم را /من روایت می کنم اکنون...../ من که نامم «ماث».../ همچنان می‌رفت و می‌آمد( نام اختصاری شاعری از قرن ۱۱)

این عیار مهر و کین و مرد و نامرد است/ بی عیار و شعر محض خوب و خالی نیست.( خالص)

پس  هماوای خروش خشم/ با صدای مرتعش لحنی رَجَز مانند و دردآلود خواند.(بلند و رسا)

زينهار از روي غفلت اين سخن بازي مدان / زان که سر در باختن در عشق اول منزلست

بس که سختي ديده ايم از زندگاني چون شرار / خرده جان را سبکروحانه مي ريزيم ما

با اهل فنا دارد هر کس سر یک‌رنگی / باید که به رنگ شمع از رفتنِ سر خندد

قطره ناچيز را درياي گوهر ساختن / خرده جان را نثار تيغ جانان کردن است