شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 1604

گرچه دانم که به جایی نبرد راه قریب/من به بوی سر آن زلف پریشان بروم 

سه بوسه کز دو لبت کرده ای وظیفه من/ اگر ادا نکنی غرض دار من باشی 

دلم خزانۀ اسرار بود و دست غزا /درش بست و کلیدش به دلستانی داد 

قَدَر سازِ وجود دهر می ساخت/ که بر عرش تو شد اقبال مقرون 

تشویش و اضطراب - وذر و وبال - راغ و مرغزار - هزار مسقال 

مستهق و درویش - خیرخیر و سریع - حتام دینا - ضیعتک حلال 

تب و سرسام - جامع ها افگندند - هزاهز و غریو - غرامت و زیان 

روزه و باغ - مفارقت و فراق - توقیع رقعت - ذایل و تباه 

نقض

قریب

واضح

گذارده

هم اکنون تو را ای نبرده‌سوار/  پیاده بیاموزمت کارزار
 

مرا مادرم نام مرگ تو کرد/ زمانه مرا پتگ ترگ تو کرد
 

 گفت نزدیک است والی را سرا آنجا شویم/  گفت والی از کجا در خانه خمار نیست
 

 تو را در دل درخت مهربانی/  به چه ماند به گلبرگ خرانی