شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 2472

بعد از اینم چه غم از تیر کج‌انداز حسود / چون به محبوب کمان‌ابروی خود پیوستم

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود / جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند

آن پریشانی شب‌های دراز و غم دل / همه در سایۀ گیسوی نگار آخر شد

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب / مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند

دولتی را که نباشد غم از آسیب زوال / بی‌تکلف بشنو دولت درویشان است

خسروان قبلۀ حاجات جهانند ولی / سببش بندگی حضرت درویشان است

روی مقصود که شاهان به دعا می‌طلبند / مظهرش آینۀ طاعت درویشان است

کنج عزلت که طلسمات عجایب دارد / فتح آن در نظر رحمت درویشان است

آوردن فاعلاتن به جای فعلاتن ـ ابدال ـ بلند بودن هجای پایانی

آوردن فاعلاتن به جای فعلاتن ـ حذف همزه ـ تغییر کمیت مصوّت کوتاه به بلند

حذف همزه ـ تغییر کمیت مصوّت بلند به کوتاه ـ ابدال

تغییر کمیت مصوّت کوتاه به بلند و بلند به کوتاه ـ حذف همزه ـ بلند بودن هجای پایانی

دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را / داد ز خویش چاشنی جان ستم چشیده را

غم به سراپرده شد آتش پرورده شد / گرفت در جان ما نوبت دیدار خاست

گر دل دهی ای پسر بدین پند / از پند پدر شوی برومند

آن‌جا که اوست کیست که پیغام من برد / یا عرضه دارد این سخنان مبتّرم