شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هفتم: سبک و سبک‌شناسی (سبک خراسانی) | آزمون شماره 5135

 چون کیخسرو به ایران شد و خبر او بشنید، آن‌جا آمد. بدان حصار اندر نیارست شد. آتشگاه کرکوی، معبد جای گرشاسب بود و او را دعا مستجاب بود به روزگار او و مردمان هم به امید برکات آنجا همی‌شدندی.

 به روزگار خسرو، اندر وقت بوذرجمهر،‌ رسولی آمد از روم. خسرو بنشست چنان‌که رسم ملوک عجم بود و رسول را بار داد. پیش رسول با وزیر گفت: «ای فلان، همه چیز تو دانی؟»

 امّا هنر چشمه‌ی زاینده است و دولت پاینده و اگر هنرمند از دولت بیفتد، غم نباشد که هنر در نفس خود دولت است؛ هر جا که رود قدر بیند و بر صدر نشیند و بی‌هنر لقمه چیند و سختی بیند.

 فرّخی از سیستان بود طبعی به‌غایت نیکو داشت و شعر خوش گفتی و چنگ‌ تر زدی و خدمت دهقانی کردی از _ دهاقین سیستان و این دهقان او را هر سال دویست کیل پنج منی غلّه دادی و صد درم سیم نوحی، او را تمام بودی.

شیر هم شیر بود گرچه به زنجیر بود / نبرد بند و قلاده شرف شیر ژیان

گر صورت بی‌صورت معشوق ببینید / هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید

همیشه شاد و ندانستمی که غم چه بود / دلم نشاط و طرب را فراخْ میدان بود

خاک را چون ناف آهو مشک زاید بی‌قیاس / بید را چون پرّ طوطی برگ روید بی‌شمار

خاک را چون ناف آهو مشک زاید بی‌قیاس / بید را چون پرّ طوطی برگ روید بی‌شمار

ای که اندر ملک گفتی می‌نهم قانون عدل / ظلم کردی ای اشاراتت همه بیرون عدل

هر کجا خیمه است خفته عاشقی با دوست مست / هر کجا سبزه است، شادان یاری از دیدار یار

به مجلس اندر کان بت مرا شراب دهد / به من نشاط و به بدخواه من عذاب دهد