شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 6463

سحر چون خسرو خاور عَلَم بر کوهساران زد/ به دست مرحمت یارم درِ امیدواران زد

 شوخی نرگس نگر که پیش تو بشکفت/ چشم‌دریده ادب نگاه ندارد

 گذار بر ظلمات است خضر راهی کو/ مباد کآتش محرومی آب ما ببرد

ای سرو خرامان گذری از درِ رحمت / وی ماه درفشان (درخشان) نظری از سرِ رأفت

سرو بگذار که قدی و قیامی دارد/ گو ببین آمدن و رفتن رعنایی را

به عشق روی نکو دل کسی دهد سعدی/ که احتمال کند خوی زشت نیکو را

لبت بدیدم و لعلم بیوفتاد از چشم/ سخن بگفتی و قیمت برفت لؤلؤ را

 دگر به دست نیاید چو من وفاداری / که ترک می‌ندهم عهد بی‌وفایی را

که من شهر علمم، علی‌ام دَر است / درست این سخن قول پیغمبر است

ز یک میل کرد آفریدون نگاه / یکی کاخ دید اندر آن شهر شاه

شهری اندر هوست سوخته در آتش عشق / خلقی ‌اندر طلبت غرقه دریای غم‌اند

 ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت / به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست

سه

یک

دو

چهار