شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس چهارم

1

«نُلاحظ»:

فعل ماض ـ للمتکلم مع الغیر ـ متعدّ/ فعل و فاعله «هذا»

فعل مضارع ـ للمتکلم وحده ـ مصدره «ملاحظة»/ فاعله «نحن» المستتر فیه

للمتکلم مع الغیر ـ مزید ثلاثی بزیادة حرفین ـ مجهول/ حُذف فاعله و الجملة فعلیّة

فعل مضارع ـ مصدره علی وزن «مفاعلة» أو «فِعال» ـ معلوم/ فاعله ضمیر مستتر فیه

2

عیّن الصّحیح في مفهوم هذه العبارة: «عَوِّد لسانك لین الکلام!»:

سخن تا توانی به آزرم گوی/ درشتی ز کس نشنود نرم گوی!

نباید سخن گفت ناساخته/ نشاید بریدن نینداخته!

سخن گرچه دلبند و شیرین بُوَد/ سزاوار تصدیق و تحسین بُوَد!

در سخن دُر ببایدت سُفتن/ ور نه گنگی بِه از سخن گفتن!

3

«زُخْرفُ الدنیا و التحلّل یُبعِدان المُجتمع عن قِیَمٍ لاینتفع أحَد مِن ترکها!»:

زرق و برق دنیا و هرج و مرج، اجتماع را از باورهایی دور می‌سازد که ترکشان به نفع هیچ‌کس نیست!

ظواهر دنیا و بی‌بندوباری دور می‌کند جامعه را از ارزش‌هایی که بهره‌مند نمی‌شود از آن‌ها فردی که نسبت به آن‌ها بی‌تفاوت است!

با زر و زیور دنیا و خوش‌گذرانی، اجتماع از ارزش‌هایی دور می‌شود که سود نمی‌برد کسی‌که آن‌ها را ترک کرده است!

زر و زیور دنیا و بی‌بندوباری جامعه را از ارزش‌هایی دور می‌کند که کسی از ترک آن‌ها سود نمی‌برد!

4

عیّن الأصحّ و الأدقّ فی الأجوبة للترجمة أو المفهوم أو التعریب.

«هو الّذی یقبل التّوبة عن عباده و یعفو عن السیّئات و یعلم ما تفعلون!»:

او توبه را از بندگان خود می‌پذیرد و دربارهٔ زشتی گذشت می‌کند زیرا آن‌چه می‌کنید را می‌داند!

او همان کسی است که دربارهٔ بندگان پذیرای توبه است و از زشتی‌ها می‌گذرد و آن‌چه انجام داده‌اید را می‌داند!

او کسی است که از بندگانش توبه را می‌پذیرد و از بدی‌ها می‌گذرد و آن‌چه می‌کنید را می‌داند!

او کسی است که توبهٔ بندگانش را قبول می‌کند و از زشتی‌ها درمی‌گذرد زیرا به آن‌چه انجام می‌دهید، داناست!

5

عیّن الصحیح للفراغ، «الدراسات و الأبحاث الطبیّة الأخیرة ............... »:

کشفت أنّ الأدویة العشبیّة ذات خطرات علی صحّة العقل.

أثبتت أنّ کلّ الأعشاب لیست مفیدة أو مؤثّرة أو خطرة حتماً.

أثبتت أنّ الأمیرکیّین أکثر الناس استفادة من الأعشاب الطبیّة.

تعتقد أنّ الوسائل الإعلامیّة (تبلیغاتی مؤثّرة في إیجاد العلم لإستخدام الأعشاب الطبیّة.

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس چهارم | آزمون شماره 2856