شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 169

تنفس صبح 

خیمه انس

آواز گلسنگ 

اشک ابر

دو

سه

یک

چهار

باد ها بی کارند / ابرها خشک  و خسیس / هق هقِ گریه خود را خوردند

در چراغ دو چشم او زد تیغ / نامدش کشتن چراغ دریغ 

ما آبروی فقر وقناعت نمی بریم / با پادشه بگوی که روزی مقدر است 

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه / کز دست غم خلاص من آن جا مگر شود 

هم جان بدان دو نرگس جادو سپرده‌ایم / هم دل بدان دو سنبل هندو نهاده‌ایم 

ز هر طرف به تظلم نیازمندی چند / رخ نیاز بر آن خاک آستان دارد 

ماه خورشیدنمایش ز پس پرده زلف / آفتابی است که در پیش سحابی دارد 

زین آتش نهفته که در سینۀ من است / خورشید شعلهای است که در آسمان گرفت 

گل کنایه از شهیدان

گل استعاره از شهیدان 

به خون خود آغشتن استعاره از شهادت 

خون در معنای مجازی استفاده شده است