شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 7: تاریخ ادبیات قرن چهاردهم | آزمون شماره 3651

 نیما در سال ۱۳۰۱ ه. ش منظومۀ «ققنوس» را منتشر کرد که به عنوان بیانیۀ شعر نو است. 

 منظومۀ «حیدر بابایه سلام» از شاهکارهای محمدحسین بهجت تبریزی به زبان فارسی است. 

جريان نوگرایی شعری نیما با سرایش «افسانه» در سال ۱۳۱۶ تثبیت شد. 

اوج سخن پروین در قطعات اوست که در آنها به شیوۂ انوری و سنایی توجه دارد.

دورۀ سلطنت رضاخان را دورۀ درخشش نیما و جدال بر سر شعر کهنه و نو می‌دانند.

 از آغاز حکومت رضاخان تا روی کار آمدن محمّدرضا، فضای سیاسی آزادتری نسبت به دورۀ قبل بر ایران حاکم بود. 

نیما و پیروانش مانند اخوان ثالث و سهراب سپهری تلاش‌هایی در تغییر شعر فارسی داشتند که آنها را پیشگامان شعر نو خوانده‌اند.

بهتر است شروع واقعی شعر نو را از سال ۱۳۳۲ یعنی هم‌زمان با کودتای ۲۸ مرداد دانست.

شمس و طغرا _ تهران مخوف _ یکی بود، یکی نبود

مدیر مدرسه _ سووشون _‌ شوهر آهوخانم

همسایه‌ها _ بره گمشده راعی _ دهکده پرملال

سگ ولگرد _ تنگسیر _ چشم‌هایش