شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 8911

برخیز تا یک سو نهیم این دلق ازرق‌فام را / بر باد قلّاشی دهیم این شرک تقوا نام را

سود بازرگان دریا بی‌خطر ممکن نگردد / هر که مقصودش تو باشی تا نفس دارد بکوشد

به فلک می‌رسد از روی چو خورشید تو نور / قل هو اللهُ اَحَد چشم بد از روی تو دور

در این درگاه بی‌چونی همه لطف است و موزونی / چه صحرایی چه خضرایی چه درگاهی نمی‌دانم

جوش زخمم داد سر در صبح محشر تیغ را / کرد خون‌ گرم من بال سمندر تیغ را

دو تا شد قامتم هم‌چون کمانی / ز غم پیوسته چون ابروی فرّخ

هر که را با دلستانی عیش می‌افتد زمانی / گو غنیمت دان که دیگر دیر دیر افتد شکاری

باز باغ از فرّ فروردین جوان شد / گلستان چون روی یار دلستان شد

من پاس دارم تا به روز امشب به جای پاسبان / کان چشم خواب‌آلوده خواب از دیده ما می‌برد

ماهرویا روی خوب از من متاب / بی‌خطا کشتن چه می‌بینی صواب؟

دیده سیر است مرا جان دلیر است مرا / زهره شیر است مرا زهره تابنده شدم

حلال است رفتن به صحرا ولیک / نه انصاف باشد که بی‌ما روند

کمندی به فتراک زین بر ببست

وگر میکنی، میکنی بیخ خویش

زآن بلندی یافت قدر پست من

گفت شرح حسن لیلی میدهم