شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 16592

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی/ تو نمایندۀ فضلی تو سزاوار ثنایی

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی/ نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

لب و دندان سنایی همه توحید تو گوید/ مگر از آتش دوزخ بودش روی رهایی

سعادت به بخشایش داور است/ نه در چنگ و بازوی زورآور است

چشم ساقی چو من از باده خراب است امشب/ حیف از آن دیده که آمادۀ خواب است امشب

قمرا! پرده پرافکن که ز شرم رخ تو/ چهرۀ ماه فلک زیر نقاب است امشب

نور روی قمر و عکس می و پرتو شمع / چهره بگشا که شب ترک حجاب است امشب

با دل سوخته پروانه به شمعی می‌گفت/ دادن بوسه به عشاق ثواب است امشب

همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی / به پیام آشنایان بنوازد آشنا را

حافظ مرید جام می است ای صبا برو / وز بنده بندگی برسان شیخ جام را

ترسم این قوم که بر دُردکشان می‌خندند / در سرِ کارِ خرابات کنند ایمان را

رونق عهد شباب است دگر بستان را / می‌رسد مژده گل بلبل خوش‌الحان را

باد گل‌ها را پریشان می‌کند هر صبحدم:  $ - U -  -  - U -  -  - U -  -  - U - $

از تیغ بلا هر که بود روی بتابد:  $ -  - UU -  - UU -  - UU -  - $

هرگز از روز جوانی نشدم یک دم شاد:  $ -  -  -  - UU -  - UU -  - U - $

آخر ای یار فراموش مکن یاران را:  $ - U -  -  - U -  - UU -  -  - $