شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 1762

شد در ره او جسمم با آن که ز خوبان بود/ این کشتی بی لنگر پروردۀ طوفان ها

کشتی ز صبر ساز که داری ز سوز و اشک/ دل چون تنور گشته و طوفان برآمده

در این گرداب بی پایان منه بار شکم بر دل/ که کشتی روز طوفان غرقه از باد شکم گردد

کیستم من مشت خار در محیط افتاده ای / دل به دریا کرده ای، کشتی به طوفان داده ای

نغمهٔ بلبل شیراز نرفته است ز یادم / «دوستان منع کنندم که چرا دل به تو دادم»

عشق مطلق، کمال  مطلق  او/ «وحده لا اله الّا هو»

خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم/ کز نسیمش «بوی جوی مولیان آید همی»

سجده می‌آرند خورشید و مه و انجم تو را / قسمت «یوسف» نشد در خواب، بازاری چنین