شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس چهارم: تاریخ ادبیات پیش از اسلام و قرن‌های اولیه هجری | آزمون شماره 17066

حماسی- علمی- تاریخی

حماسی- ملی- تاریخی

ملی- علمی- تاریخی

تاریخی- تعلیمی- حماسی

هزار و یک شب

کلیله و دمنه

تاریخ الرسل و الملوک

شاهنامه ابومنصوری

یکی از نتایج نفوذ اسلام در ایران، رواج تدریجی خط عربی بود.

فارسی دری، نخستین صورت زبان ادبی فارسی نو در برابر نفوذ عناصر زبان عربی بود.

منطقه ی رواج فارسی دری، نخست در شمال و شمال شرقی ایران بود.

دری، زبان درباری ساسانیان، زبان محاوره  و مکاتبه ی مقامات دولتی بوده است.

پهلوی، نخستین صورت زبان ادبی فارسی نو در برابر نفوذ عناصر زبان عربی بود.

یعقوب لیث صفاری با زبان عربی آشنایی نداشت ولی اجازه داد تا این زبان در دستگاه حکومت او به‌کار رود.

پایه حماسه‌های ملّی به زبان فارسی در قرن چهارم گذاشته شد که زبان فارسی را با ادبیات غنی آن به اوج رساند.

با وجود تأکید بر ضرورت تألیف فارسی و گردآوری تاریخ و روایات گذشته ایرانی، امرای سامانی نتوانستند در برابر خلافت بغداد به هویتی مستقل دست پیدا کنند.

زبان فارسی باستان در دوره هخامنشیان (559 تا 330 ق. م.) رایج بود.

زبان پهلوی، شاخه‌ای از زبان‌های ایرانی میانه است که اساساً به ناحیه پارس تعلق داشت. 

آثار ادبی منظوم و منثور زبان پهلوی از بین رفته‌اند اما ترجمه عربی و فارسی «کلیله و دمنه» موجود است که با اصل آن تفاوت چندانی ندارد.

زبان فارسی بعد از نفوذ اسلام، با کنار گذاشتن برخی از صداهای زبان عربی، الفبای آن را پذیرفت و ادبیات فارسی دری همزمان با حکومت طاهریان پدید آمد.