شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 3902

چرا چو آب حیات از لبم نبخشی جان/ مگر دهان تو از چشم حیات کم است

دریاست دهر، کشتی خویش استوار دار/ دریا تهی ز فتنۀ طوفان نمی شود

کی به فردوس دهد چهرۀ گندم گون را / هر که در سلسلۀ نسبت آدم باشد

نداشت طاقت این بار آسمان و زمین/ ظلوم ماست که شد عامل امانت عشق

شهر از این ظلم و جور گشت خراب / خلق از این آفتاب شد سیماب (تشبیه)

از ذوالفقار جود تو شد کشته آز و بخل / همچون ز ذوالفقار علی عمر و ذوالخمار (تضمین)

خود نبود و گر بود، تا به قیامت آزری / بت نکند به نیکویی، چون تو بدیع پیکری (تلمیح)

ما هیچ متاعان خجل از قدر رواجیم / در کشور ما رونق بازار کسادی است (مراعات نظیر)

هر چه جز او هست بقاییش نیست/ اوست مقدس که فناییش نیست

آب بریز آتش بیداد را/ زیرتر از خاک نشان باد را

هستی تو صورت پیوند نی/ تو به کس و کس به تو مانند نی

قبلۀ نُه چرخ به کویت در است/ عنبر شش روزه به مویت در است

شاه ترکان سخن مدعیان می شنود/ شرمی از مظلمۀ خون سیاووش باد

گرچه شیرین دهنان پادشهانند ولی/ او سلیمان زمان است که خاتم با اوست

جز بادۀ لعل نیست در روی زمین/ تلخی که هزار جان شیرین ارزد

مرا شکر منه و گل مریز در مجلس/ میان خسرو و شیرین شِکَر کجا گنجد؟