شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس چهارم: تاریخ ادبیات پیش از اسلام و قرن‌های اولیه هجری | آزمون شماره 18697

ایرانیان پس از سقوط دولت ساسانی در سه قرن نخست هجری به زبان‌های فارسی، پهلوی و عربی آثار فراوان پدید آوردند.

در آغاز قرن سوم، دولت نیمه‌مستقل صفاری و پس از آن، دولت مستقل طاهری بر سرکار آمد.

یعقوب لیث صفاری نه با زبان عربی آشنایی داشت و نه اجازه داد تا این زبان در دستگاه حکومت او به‌کار رود.

در پی دولت سامانی، آل‌بویه و حکومت‌های کوچک دیگر پدید آمدند و زبان فارسی دری، فرصت و امکان یافت تا به ‌عنوان زبان رسمی شناخته شود.

در حوزه ادبی عراق عجم در قرن ششم، شاعرانی مانند خاقانی و نظامی سبک شعر را از سبک رایج در نواحی دیگر متمایز ساختند.

تا حدود اوایل قرن ششم، تقلید شاعران از سبک سامانی و غزنوی در کنار برخی ابتکارات ادامه داشت.

از میان رفتن لغات مهجور فارسی و به‌کارگیری عبارات و واژگان دشوار به عنوان ردیف در اشعار، از ویژگی‌های زبانی سبک عراقی هستند.

از آثار مشهور نثر فنی این دوره می‌توان به «کشف‌الاسرار و عده‌الابرار» و «کلیله و دمنه» اشاره کرد.