شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17944

ماند قد من و تو، این تیر و این کمان را/ تیر این‌چنین فتاده دور از کمان ندیدم (حماسی)

آیینه نگاهت پیوند صبح و ساحل/ لبخند‌ گاه‌گاهت صبح ستاره‌باران (غنایی)

به سوزی ده کلامم را روایی/ کز آن گرمی کند آتش گدایی (عرفانی)

برو شیر درّنده باش ای دغل/ مینداز خود را چو روباه شل (تعلیمی)

[خردمند] هرکار که مانند آن بر خویشتن نپسندد در حقّ دیگران روا ندارد، که لاشک هر کرداری را پاداشی است و چون مهلت برسید و وقت فراز آمد، هر آینه دیدنی باشد.

گفت: تو را غمناک می‌بینم. گفت: چگونه غمناک نباشم، که مادت معیشت من آن بود که هر روز یگان دوگان ماهی می‌گرفتمی.

من غرض خویش تا این غایت بر تو پوشیده داشتم و عاقل را اشارتی کفایت باشد.

بباید دانست که ایزد تعالی هرکار را سببی نهاده است و هر سبب را علتی.