شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 24477

شاه‌نشین چشم من تکیه‌گه خیال توست/جای دعاست شاه من بی‌تو مباد جای تو

ملکا مها نگارا صنما بتا بهارا/متحیرم ندانم که تو خود چه نام داری

گفته بودم به کسی عشق نخواهم ورزید/ آمدیّ و همۀ فرضیه‌ها ریخت به هم

آن‌که گیسوی تو را رسم تطاول آموخت/هم تواند کرمش داد من مسکین داد

گوهر پاک بباید که شود قابل فیض / ور نه هر سنگ و گلی لؤلؤ و مرجان نشود

از خزان برگ‌ رزان ریزان شد ای گل‌چهره خیز / یاد کن از برگ‌ریز عمر و می در جام ریز

دلا ز قید حریفان بی‌خرد بگریز / تو مرغ زیرکی از دام دیو و دد بگریز

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود / سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

ساقی بده آن کوزه خم‌خانه به درویش / کآن‌ها که بمردند گل کوزه‌گرانند (مراعات‌نظیر)

 همّت به سرم گفت که جاه آمد مپذیر / عزلت به درم کوفت که فقر آمد دریاب (موازنه)

 مجلسی آراست مانند بهشت / وندر او ترتیب و قانونی بهشت (واژه‌آرایی)

 مثال راکب دریاست حال کشته‌ عشق / به ترک یار بگفتند و خویشتن رستند (تشبیه)

آن لعل دلکشش بین وان خنده دل آشوب / وان رفتن خوشش بین وام گام آرمیده

ای مست شب‌رو کیستی، آیا مه من نیستی / گر نیستی پس چیستی؟ ای همدم تنهای دل

دامن‌کشان همی‌شد در شرب زر کشیده / صد ماهرو ز رشکش جیب قصب دریده

نه از روی تو ام روی جدایی است / نه با روی تو روی بی‌وفایی است