شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 19141

خالق و رازق زمین و زمان/ حافظ و ناصر مکین و مکان

ای ثنای تو سروران را ورد/ وی لقای تو اختران را فال

هر آن وصفی که گویم بیش از آنی/ یقین دارم که بی شک جان جانی

کفر بود نفی ثباتش مکن/ جهل بود وقف جهاتش مکن

شیطان با مخلصان بر نمی‌آید و سلطان با مفلسان.

هر که به زیردستان نبخشاید، به جور زبردستان گرفتار آید. 

عقل گفت: من دبیر مکتب تعلیمم، عشق گفت: من عبیر نافۀ تسلیمم. 

ورد شکفته نکوست و درد، نهفته.

زبانش توان ستایش نداشت/ روانش گمان نیایش نداشت

ما چو ناییم و نوا در ما ز توست/ ما چو کوهیم و صدا در ما ز توست

دانه باشی مرغکانت بر چنند/ غنچه باشی کودکانت بر کنند

شاکر نعمت به هر مقام که بودیم/ داعی دولت به هر طریق که هستیم

سه 

دو

چهار

پنج

عابدان جزای طاعت خواهند و بازرگانان بهای بضاعت. من بنده امید آورده‌ام نه طاعت.

مودّت اهل صفا چه در روی و چه در قفا نه چنان کز پَسَت عیب گیرند و در پیشت میرند.

یاد دارم که در ایام طفولیت متعبد بودمی و شب‌خیز و مولع زهد و پرهیز.

دزدی به خانه پارسایی درآمد، چندان که جست چیزی نیافت، دل‌تنگ شد.