شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 1841

گفتم ز چرخ فلک، بتابد هلال عدل / خود آسمان ز میغ فراوان پدید نیست

تو که پادشاه حُسنی، نظری به بندگان کن / حذر از دعای درویش و کف نیازمندش

به قیاس در نگنجی و به وصف در نیایی/ متحیّرم در اوصاف جمال و روی زیبت

ای سدر روزگار، بجنبان عنان عزم / کاشفته اند لشکر و سلطان پدید نیست

نواهی + متوسل

متوسل + معمور

معمور + زمام

نواهی + زمام

خداوندا تو ایمان و شهادت / عطا دادی به فضل خویش ما را

که چشمم ز روی سعادت مبند / زبانم به وقت شهادت مبند

تو کز شوق شهادت غافلی، سیر گلستان کن / که ما را شاخ گل، شمشیر خون‌آلود می‌باشد.

فتاد در دل حافظ هوای چون تو شهی / کمینه ذره‌ی خاک در تو بودی کاج

ای گلبن جوان برِ دولت بخور که من/ در سایۀ تو بلبل باغ جهان شدم

فراوان سخن باشد آکنده گوش/ نصیحت نگیرد مگر در خموش

کمال است در نفس انسان سخن/ تو خود را به گفتار ناقص مکن

گفتی ز سرّ عهد ازل یک سخن بگو/ آن گه بگویمت که دو پیمانه درکشم