شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 413

تشخیص           

کنایه           

تلمیح                    

استعاره

عنان مپیچ که گر می‌زنی به شمشیرم/ سپر کنم سر و دستت ندارم از فتراک
 

نزیبد تو را با چنین سروری/ که سر جز به طاعت فرود آوری
 

هر که زر دید سر فرود آرد/ ور ترازوی آهنین دوش است
 

ور چه از مردمان به آزارند/ مردمان را به خیره نازارند

پدید آمد از دور چیزی دراز / سیه رنگ و تیره تن و تیزتاز 
 

ز سیلابی که نخل اندازد از پای / گیاهی کی تواند ماند برجای؟
 

خفتگان را چه خبر زمزمۀ مرغ سحر/ حیوان را خبر از عالم انسانی نیست

 

سرو برفت و بوستان از نظرم به جملگی / می‌نرود صنوبری بیخ گرفته در دلم

شرق از آن خداست / غرب از آن خداست / سرزمین‌های شمال و جنوب نیز از آن خداست. (واو ربط)
 

یک پرنده باید پرواز را بیاموزد و آزادی در نهاد اوست. (واو عطف)
 

 پرواز روح و اندیشه مانند پرواز جسم می‌تواند تحقق‌پذیر باشد. (واو ربط)

 

تو شکر خدا کن به هنگام رنج و شکر او کن به وقت رستن از رنج. (واو ربط)