شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 266

درد دل دوستان گر تو پسندی رواست / هر چه مراد شماست غایت مقصود ماست

دیوانۀ خموش به عاقل برابر است / دریای آرمیده به ساحل برابر است

با کمال احتیاج از خلق استغنا خوش است / با دهان خشک مردن بر لب دریا خوش است

همّت دریادلان ظاهر به دولت می‌شود / در بلندی گوهرافشان می‌شود ابر بهار

شاه و گدا به دیدۀ دریادلان یکی است / پوشیده است پست و بلند زمین در آب

نیست جز دل‌های خونین مهربانی عشق را / روی آتش را که می‌شوید به‌جز اشک کباب

اینان مگر ز رحمت محض آفریده‌‌اند / کآرام جان و آن دل و نور دیده‌اند

عشق را با هر دلی نسبت به قدر جوهر است / قطره بر گل شبنم و در قعر دریا گوهر است

سیل دریادیده هرگز برنمی‌گردد به جوی /  نیست ممکن هر که مجنون شد دگر عاقل شود

آدم خاکی ز خامی دارد از می اجتناب /  کوزۀ گِل پخته چون گردد نمی‌ترسد از آب 

آخر این نالۀ سوزنده اثرها دارد /  شب تاریک فروزنده سحرها دارد

فزود آتش من آب را خبر ببرید /  اسیر می بَرَدم غم ز کافرم بخرید

حبیب‌السیر: بینابین /  عین‌الحیات: ساده

عالم آرای عباسی: ساده /  کتب داراشکوه: ساده 

تذکرۀ شاه طهماسب: ساده /  بدایع‌الوقایع: ساده

مجالس‌المؤمنین: بینابین /  احسن‌التواریخ: مصنوع

فراوانی لغات ترکی و مغولی

مطابقت صفت و موصوف به تقلید از عربی

آوردن جملات کوتاه 

آوردن تتابع اضافات در مقام تعارف و تمجید از بزرگان یا به سبب قرینه‌پردازی و موازنه